آشیخ سلام، حال شما؟
بس دهن خیلیارو
یه وخ نگی فلان کَسَک
| | چه طوره احوال شما؟
رأیای امسال شما
شیکَس پر و بال شما
|
| حق نداری خسّه بشی
عقاب پر بسّه بشی
| |
حرف تو دلم فراوونه
نگی بذار یه وخ دیگه
شاملو که گف، امروزو گف
| | نگی بذار تا بمونه
همین حالا وخت اونه
خونۀ دیوا داغونه
|
| حق نداری خسّه بشی
اسیر و دس بسّه بشی
| |
گفتی دوباره این وطن
حالا دوباره اومدی
قولای گنده ای دادی
| | گفتی دوباره شیخ حسن
با رأی ما، با رأی من
حرفا زدی خیلی خفن
|
| حق نداری خسّه بشی
طوطی نوک بسّه بشی
| |
گفتی حصار و میشکنی
گفتی که از دستای ما
گفتی طنابا پوسیده
| | پرده ها رو پس می زنی
زنجیر و بند و می کنی
اونا نخن، تو سوزنی
|
| حق نداری خسّه بشی
با نخشون بسّه بشی
| |
هرچی که گفتی یادمه
تو تبریز و ارومیه
مثل یه شیر می غریدی
| | تو اصفهان واسه همه
حرفا زدی بی واهمه
البته باز خیلی کمه
|
| حق نداری خسّه بشی
شیر قفس بسّه بشی
| |
وخ نداری خیلی زیاد
قول دادی و مثل یه مرد
واسه رسیدن به هدف
| | هزار و چارصدم میاد
گرو گذوشتی سیبیلاد
باید بری عینهو باد
|
| حق نداری خسّه بشی
آهوی پا بسّه بشی
| |
یادت میاد شعرای من؟
بپا دلارو نشکنی؟
تو راه مردم باشی و؟
| | که گفتمت با فوت و فن؟
خیلی خطرناکه حسن؟
باشی امید مرد و زن؟
|
| حق نداری خسّه بشی
امید یخ بسّه بشی
| |
یه حرف دیگم بودش، راسی
همون جوری که گفته شد
سه چار دفه دلا شیکس
| | بی ترس و بی رودرواسی
تو اخبارای بیست و سی
نگی زیادی حساسی
|
| حق نداری خسّه بشی
از گله دل بسّه بشی
| |
