رئیس جمهور عزیز، آشیخ حسن بازم سلام |
| به جا آوُردی بنده رو؟ به چشمتون آشنا میام؟ | ||
| همه میگن پشت سرت،آشیخ حسن مردده |
| ||
یادت میاد زندگی رو، قول دادی آسون می کنی |
| نون و پنیر مردم و، برۀ بریون می کنی | ||
| فک می کنی که چن تا صفر، جلوی یک باشه صده؟ کارای بد بده ولی، کاری نکردنم بده |
| ||
گفتی یه کاری می کنی، درآمدا زیاد باشه |
| جوری که یارانه می خواد نباشه، یا می خواد باشه | ||
| بگو یکی بی ژنِ خوب، کجا مدیر ارشده؟ |
| ||
صندوق ملی حمایت از هنر باز نشد |
| قواعد ممیزی هنوز احراز نشد | ||
| بی حرکت مونده هنو، حرفائی که مشدَّده |
| ||
گفته بودی آزادی بیان برام مقدسه |
| دست و وزیر و دکمه که، یه قصۀ مشخصه | ||
| تلگرامم که فیلتره، سروش که زیر رصده |
| ||
تو دورۀ نامزدیتون، وعده دادی خیلی زیاد |
| صدتا درخت باغتون، فقط یه بیستاش میوه داد | ||
| نسبت بیس به صد کمه، حداقلش نَوَده |
| ||
وقتی خرابه بم هنوز، شهرای لبنان کدومه؟ |
| چراغی که به خونه مون رواس به مسجد حرومه | ||
| چش بزنی به هم، میگن سال هزار و چارصده کارای بد بده ولی، کاری نکردنم بده |
| ||
تهران 97/3/12 | ||||
X
