تو ملرز

تزول الجبال و لا تزل ارم ببصرک اقصی القوم	عض علی ناجذک و غض بصرک	اعرالله جمجمتک واعلم ان النصر	تد فی الارض قدمک من عندالله سبحانه
			علی ابن ابیطالب (ع)

ز بسیاری دشمن شرزه ای

به کهسار اگر اوفتد لرزه ای

ملرز و تو ستوارتر باش از او

مگردان به پیکار روی از عدو

ز خشمت ثنایا به هم برفشار

به جانت بخر سختی کارزار

بده کاسۀ سر به جان آفرین

ز جان بگذر و جز خدایت مبین

سرت را به جان آفرین می سپار

ز جان بگذر اندر ره کردگار

مَتَرس از فراوانی دشمنان

بمان پای بر جا به میدان، بمان

به پیکار پایت به میدان بکوب

به لشگر نگر از شَمال و جنوب

ورای صف دشمنان را نگر

به مکر و فریب عدو کن نظر

چو گشتی تو آگه ز تدبیرشان

به برق و چکاچاک شمشیرشان

بنه چشم بر هم، هراسان مشو

ز بسیاری خصم، حیران مشو

بدان از خدا فتحت آید ز پی

ترا نیست فتحی، جز از سوی وی

سالروز آزادی خرمشهر