در سوگ غلامحسین بنان

غــزل غم نامه شد، از غارت گل در خزان اینک

خزان گلچین، جهان گلچین شد و هم باعبان اینک

لــبالب شوکران ریزد فلک در جام ما زانرو

که چید از این چمن گلچین یکی سرو چمان اینک

ابوجهل فلک استاد ما را برد زاین مکتب

رسول دیگری بفرست یارب در جهان اینک

مــگر داوود باز آید که آوازی چون او آرد

نکیسای دگر باید به چنگ آرد بنان اینک

حــجاز¹ از او، عراق¹ از او، صفای¹ دیگری دارد

ولی زاین غم¹ نوا¹ خونین¹ شده در اصفهان¹ اینک

ســبو¹ی زنگله¹ عشاق¹ پر از خون دل¹ کردند

سلیک¹ عمر آن گل را چو دیدند آنچنان اینک

یــتیمم در فراقت ای پدر، بازآ و بازم پرس

چرا بر جای بنهادی، خدارا، کودکان اینک

نــمانده کاروان²، چون کاروان سالار تنها رفت

به جا مانده است تنها آتشی از کاروان اینک³

بــخارا این زمان در سوگ تو ویرانه ای گشته

که بویی خوش نمی آید ز جوی مولیان² اینک

نــه سروی جانب بستان، نه میری میهمان آید

از آن رو کاین مه تابان شده بر آسمان اینک

الهه، ناز² منما بیش از این، آواز خوان از نو

بخوان ورنه رود از تن ز هجران تو جان اینک

نــگویم "کاوه" خون بارید از چشمش تمام شب

که زاین غم آتش افتاده به مغز استخوان اینک

---

1- اسامی برخی دستگاه ها و گوشه های موسیقی ایرانی

2- نام چند ترانه و آواز مرحوم غلامحسین بنان

3- تلمیحی از مصرع دوم بیت آغازین برنامه کاروان        (رفتی و رفتن تو آتش نهاد بر دل              از کاروان چه ماند جز آتشی به منزل؟)