Unity

We know ourselves as a sea

ما خود را چون دریائی می دانیم

Although we are drops, free

هرچند قطره های جدائی هستیم

Don’t look at us so small

در ما اینسان حقیر منگر

We are waiting for a call

ما در انتظار یک فراخوانیم

Calling of that predestined

فراخوان آن موعود

Who will come at last. I find

که بالاخره خواهد آمد. من دریافتم

That it’s way of unity

که راه اتحاد است

That makes fine community

که ارتباط را دلنشین می کند

Tehran – 1997 – Oct. 31^st

این شعر در سال 2000 از سوی International Library of Poetry در صفحۀ 173 کتاب EMBRACING OUR PASTS (پذیرش گذشته هایمان) چاپ و به عنوان یکی از ده شعر برگزیده سال انتخاب شد