حضرت شمس .......

این سروده را فرزند عزیزم ( س . ح . آ . ح ) عبدالزهرا (که هم شاعراست، هم روحانی، هم ورزشکار و هم بسیاری توانائی های دیگر دارد) در زمانی که نسبتاً تازه در وادی شعر قدم نهاده بود برای من سرود، البته پا به پای هم پیش رفتیم و امروز بحمدالله شاعرخوبی شده است. برایش آرزوی موفقیت های بزرگ و بزرگتر دارم

باعرض سلام و ادب به محضر استاد مسلّم ...جناب استاد کاوه و دوستان عزیزو گرامی...
برگ سبزی است تحفه درویش....

حضرت شمس.......

مرد و زنهایی که مارا محرمید

حرف این طفل ادب را بشنوید

حضرت استاد گر اذنم دهد

پا به روی چشم زارم گر نهد

آخر هفته به پابوسش روم

خاک پایش را به چشمانم نهم

دیدگانم را بهاری می کنم

اشک شوق از دیده جاری می کنم

بوسه ای میگیرم از دستان او

تا دمی خود را کنم مهمان او

آرزویم دیدن رویش شده

دل اسیر طاق ابرویش شده

حضرت استاد کاوه شمس دل

کرده این طفل دبستان را خجل

اذن فرموده به پابوسش روم

ساعتی مهمان احسانش شوم

درس شعر از مکتبش آموختم

در فراقش مثل شمعی سوختم

بخت و اقبالم چه با سر آمده

شام هجرش گوئیا سر آمده

رخصتی داده به دربارش رسم

سر به زیر مقدم پاکش نهم

چون به درک محضرش نائل شوم

بر هزاران منفعت قابل شوم

السلام ای حضرت شمس دلم

حضرت استاد نازو خوشگلم

در فراقت ابر باران بوده ام

هر سحر خون جگر نوشیده ام

شام هجرانم دگر آخر رسید

آفتاب بخت من امشب دمید

شمس رویت شمس دیوانم شده

چشم زیبایت غزلخوانم شده

احتیاجی نیست من صحبت کنم

آمدم شمس رخت رؤیت کنم

ای سرو جانم به قربان سرت

آمدم زانو زنم در محضرت

آمدم طفل دبستانت شوم

آمدم اینجا که قربانت شوم

آمدم شمس دل زارم شوی

یوسف زیبای بازارم شوی

آمدم جبران احسانت کنم

آمدم جان را به قربانت کنم

آمدم یک دم نشینم در برت

تا نفس دارم بمانم نوکرت

آمدم مجنون دورانم کنی

تا در این دوران غزلخوانم کنی

بیش از این حرفی ندارم شمس من

کاوه اسطوره ام حرفی بزن ...

( س . ح . آ . ح ) عبدالزهرا

1393/10/19