جیش می کنم

در مستراح شعر کهن جیش می کنم

من شاعرم، ز دول دهن جیش می کنم

یاران به قبر شهر کهن ریق می زنند

تنها در این مسابقه من جیش می کنم

با یاری درازی احلیل طبع خویش

بر باغ و کوه و دشت و دمن جیش می کنم

بر ریش هرچه شاعر نو تیز می زنم

بر فرق شاعران کهن جیش می کنم

اول به شاعران شهیر وطن، سپس

بر شاعران چین و ختن جیش می کنم

سرتاسر جهان، همه از غرب تا به شرق

بر لندن و ریاض و پکن جیش می کنم

از بس خورانده اند به ما شعر گند و شل

از صبح تا به شام لجن جیش می کنم

بلبل صفت به جمع همه شاعران منم

با چه چهم به زاغ و زغن جیش می کنم

سوزاکیم ز شعر پر از سوز شاعران

با درد و سوز و رنج و محن جیش می کنم

گفتی به شعر: زلف شکن در شکن خوش است

بر زلف پر زچین و شکن جیش می کنم

شعری خنک سروده ای از سردیش کنون

از جملۀ منافذ تن جیش می کنم

گر در بهشت یک تن از این شاعران رود

بر جوی های باغ عدن جیش می کنم

آن مرده ام، که بس که مرا روی داده اند

گستاخ گشته ام به کفن جیش می کنم

از شعر و وزن و قافیه تنگم گرفته است

بر شعر و سجع و نثر و سخن جیش می کنم

مفعول و فاعلات و مفاعیل و فاعلات

بر فاعلات و مفتعلن جیش می کنم