کسی در کوچه می خواند

کس احوال مرا هرگز نمی دانست

نگویی کاین ز بی مهری یاران است

کسی در کوچه های شهر

به آهنگی هراس انگیز می خوانده است

که هرکه پرسد از احوال یاران

                                                    جای او در کنج زندان است

          *          *          *

ولی فریاد آن نامرد دیروزی

بریده شد به نایش عاقبت روزی

همه در کوچه ها خواندند

به آواز و به فریاد شبانروزی

که ما جان می دهیم

                                                    از بهر پیروزی

          *          *          *

همه حال مرا دیدند

همه در هر کجای شهر خندیدند

همه در کوچه های پر ز خون خود

به آواز نشاط انگیز پرسیدند

که دژخیمان بگو از لاله ذاران تو آخِر

                                                    چند گل چیدند؟

          *          *          *

کسی حال مرا دیگر نمی داند

که می خواهد ز من این درد بستاند؟

کسی در کوچه ها انگار

به آهنگی حزین این شعر می خواند

به دیگر روز انسان تلخ می میرد

                                                    به دیگر سال مرگِ تلخ می ماند

          *          *          *

بیایارا که دست خود برافرازیم

بیا از جامۀ خونین بر اوج دست هامان پرچمی سازیم

بیا در کوچه های تار

به آهنگی دگر این شعر آغازیم

"فلک را سقف بشکافیم و

                                                    طرحی نو در اندازیم"