آئینه ماه

تازه شد قصه عشاق ز کار من وتو

چه شود بخت اگر گردد، یار من و تو؟

روز من هر سحر از یاد تو جان می گیرد

راه خورشید هم افتد به مدار من و تو

کوری چشم رقیبان، شب وصل من و تو

آسمان کرد مَه و مهر نثار من و تو

ماه را بوسم از این پنجره، زاین بی خبرند

مردم پرده در از بوس و کنار من و تو

آه اگر ماه شبی روی کشد در پس ابر

چه کسی رحم کند بر شب تار من و تو؟

نیمه شب با هم اگر چشم به ماه اندازیم

نشود فاش کسی قول و قرار من و تو

من تو را در رخ مَه می نگرم، تو من را

ماه شد در دل شب آینه دار من و تو

یا به نجوا غزلی زمزمه کن در گوشم

یا که فریاد کند "کاوه" ز کار من وتو