وصیت نامه

بر گور من حریفا، سنگی سپید بگذار

بی نامی و نشانی، بی نقش، صاف و هموار

از خاک من چو رفتی، اشکی مریز از چشم

حمدی بخوان و بگذر، بهرم نماز بگزار

آنگه بِبَر ز یادم، واین جسم خاکیم را

همراه خاطراتم یک جا به خاک بسپار

باکس مگو که آن یار اینگونه بود و آنسان

این پرده را ز پیش چشمان خویش بردار

آئینه بوده ام من، نقش تو بودم و بس

آن آینه شکسته است،زاین پس چنین بپندار

نه"کاوه"ای به دنیاآمد نه "کاوه" ای رفت

کس با خبر نگردد، انگار که نه انگار