شیخ کلید دار

هوار هوار بردن سوژۀ شعر ها رو

به جای اون آوُردیم شیخِ کلید دارو

یه سی سالی می گفتیم آمریکا دشمن ماس

یه لحظه ول نکردیم مرگ بر آمریکا رو

اما تو این هش ساله همش به هم می گفتیم

غضنفر و بگیرش ول کن مارادونا رو

قفل زده هی غضنفر رو هرچی که تونسته

از لبِ شاعرا تا مشتای تو هوا رو

آشیخ حسن وَختشه بیای با شاکلیدت

یکی یکی وا کنی قفلای بی شمارو

گفتی خودت صد روزه تَوَقُمون زیاد نیس

یه قُف تو روز بسه تا داعا کنیم شما رو

کلید فقط برای وا کردنِ قفلا نیس

یه وَخ باید یه جایی ببندی قفلِ وا رو

من چه مثالی بگم؟ خودت که اوسا کاری

تو یک کلاس درس میدی هزار تا مثل ما رو

از یه طرف ببند و از اون طرف وازش کن

قفلِ درِ کهریزک خونۀ سینما رو

یادت میاد گفتمت بپّا دِلا نشکنه؟

آخه ماها جا دادیم تو این دِلا خدا رو

حرفی از اون شعره شد یه چیزی یادم افتاد

حوصله کن تا بگم قصۀ ماجرا رو

یه شب همین جوری که بین خواب و بیداری

نیگا می کردم انگار فیلمِ بعد افطارو

مبایل من زنگ زد و گوشی رو ورداشتمش

اَلو اَلو بفرماین آخه می خواین کجا رو؟

عیال من که اون جاس گُف کیه؟ گفتم بِهِش

نه افتاده شماره نه می شناسم صدا رو

یکی از اون طرف گُف شیخ حسن و تو گفتی؟

دیدم بی رودرواسی لرزش دست و پا رو

گفتم: بله، بفرما امریه؟ در خدمتم

گُف چرا نشناختی پس صدای خوب ما رو؟

گفتم تِمِ صداتو دوسش دارم ولیکن

رو تحریرات کار بکن بزن به دل جلا رو

خندید و گُف مهندس شیخ حسنم، شیخ حسن

که گفته بودی به من بپا نکن خطا رو

گفتم آقا مخلصیم یه وَخ جسارت نشه

درد دلی ساده بود می شناسی شاعرا رو

گفتش نه، حرفِ حقِّ حرف حق و باید گُف

تا من رئیس جمهورم می دم همین شعار و

حالام واسه تشکر می خوام بگم بیایی

مراسم تحلیفم تو مجلس شورا رو

گفتم نه بابا، ایول چه انتخابی کردیم

عجب رئیس جمهوری می ارزه یه دنیا رو

از ذوق پریدم از جام که افتادم رو زمین

یهو پریدم از خواب شکستم این رویا رو