یک بام و دو هوا

کــبوتر پرگشود و رفت از ایوان

بــه بال عشق از این کاشانه پر زد

از این خانه پرید و لانۀ عشق

از این ایوان به ایوانی دگر زد

مــرا چشمی است اشک و چشم دیگر

ســراسر شور، شادی، شوق، لبخند

دوباره قصۀ یک بام و دو حال

هــوای ابری وخورشید، هم چند

یــکی جان مرا از من جدا کرد

یــکی که آمد و خود جان من شد

نــفس از سینه می بُرد و نفس بود

لــبالب شد دل از او، روح و تن شد

این شعر که به مناسبت ازدواج دخترم سروده ام موشح دو ستونی است، به این معنی که حروف اول مصراع های فرد یک کلمه و حروف اول مصراع های زوج کلمه یا عبارت دیگری را تشکیل می دهند که مکمل هم هستند