در سوگ محمد رضا لطفی

مــی توان آیا دوباره نغمه تاری شنید

بی که بینی قطرۀ اشکی ز چشمانی چکید؟

حــافظیه¹ بی نوا¹یش بی نوا شد بینوا

سرو شیراز¹ از غمش پژمرده شد، قدش خمید

مــست از آن چشمۀ نوشش² شدید و تا هنوز

در نماز پنج گاهی² بال در بال³ همید

دستگاه شور⁴ در هستی معما⁴ ساز شد

تار در شور است از زخمی که بر جانش کشید

رمز عشقش⁵ تا به جان دشت ها⁵ ماهورها⁵

ریخت، از سرپنجه اش آوا، به کوهستان خنید

ضــرب با آن طنطنه در پیش تارش رنگ باخت

نی نواز اما چه خوش در پردۀ نی می دمید

اشک می بارد به سوگش میرزا عبداللهی⁶

خود همایون⁷ هم دراین بیداد⁷و شور⁷غم تکید

لــطفی از مضراب او بر تار یحیی می نشست

تار هم بشکست چون که با دل او می تپید

طــرح مرآةالخیال⁸ ما شده هر نغمه اش

یا ز هر انگشت او اوهام ما آمد پدید؟

فــرصتی ای عاشقان⁹ در اصفهان⁹ دیگر نماند

تا دل شیدا⁹ سه تارش⁹ را به گوش جان شنید

یــاد طاهرزاده¹⁰ هم کرد او به تعریف صدیق

پس شما هم یاد او با ذکر (الحمدی)¹¹ کنید

---

1- اجرا در دستگاه نوا ، در حافظیه شیراز(به تاریخ سال ۱۳۵۶)

2- چشمه نوش - اجرا در دستگاه راست پنجگاه،(مرکب خوانی)

3- تار (لطفی) دکلمه شعر سایه

4- معمای هستی - اجرا در دستگاه دستگاه شور

5- رمز عشق - در دستگاه ماهور و آواز دشتی

6- ردیف میرزا‌عبدالله - گروه بانوان شیدا-آثاری از درویش‌خان

7- بیداد - در دستگاه همایون و شور

8- مرجع دوازده مقام موسیقی ایرانی

9- ای عاشقان- تکنوازی سه‌تار در بیات اصفهان توسط گروه بانوان شیدا

10- به یاد طاهرزاده – با صدای صدیق تعریف11- ماده تاریخ (93)

حلقۀ مفقوده

"ما گدایان بعد از این از کار و بار آسوده‌ایم"¹

چون که دولت گفت و ما اطفال را افزوده ایم

نفت آمد بر سر سفره، پی یارانه ایم

بستنی را خورده ایم و در پی فالوده ایم

جملگی مان مردمی دیندار و "روحانی" شدیم

گرچه می گفتیم ما با خصلتی "محمود"ه ایم

پیشتر زان، جمله اهل "سید خندان" بدیم

پیشترتر با رسول "هاشمی" خوش بوده ایم

پس چه غم، چون هر که آید رنگ می گیریم از او

گو به "داروین" کشف شد، ما حلقۀ مفقوده ایم

---

1- مصراع از عبید زاکانی

عاشقانه

عزیزم، نازنینم، مهربانم، عشق من، شیرین تر از جانم

چرا بابات میگه نه؟

بیا با هم بگیریم انتقامی سخت، از آن مرد

بیا کاری کنیم امروز تا در نیمۀ هر ماه

دلش خون شِه

و اعصابش حسابی درب و داغون شِه

بیا کاری کنیم از ماه دیگر مبلغ یارانه اش کم شِه

و شرعاً مادرت با "کاوه" محرم شِه

و پیش چشم بابایت ببوسم مادرت را

هم دل بابات پر غم شِه

هم روابط خوب و محکم شِه

بیا کاری کنیم از ماه دیگر مبلغ یارانه ات واریز در دفترچۀ من شِه

و بعد از آن

          و بعد از آن بکوشیم و

به حکم دولتی جمعیت کشور بیافزائیم

"طرحی نو در اندازیم"

و هی یارانه را افزون ترش سازیم

و کالا ده سبد گیریم

ما از گشنگی هرگز نمی میریم

خدا با ماست

و هرچیزی نباشد نون خشکی هست

خواه با ماست، خواه بی ماست

و البته برای هر یک از آن بچه های ناز

حسابی می کنم در بانک ملی باز

و سهم شخصی یارانه اش را در حساب شخصی اش واریز می سازم

که تا شاید پس از صد سال دیگر

به شرط آن که تبلیغات، تحدیدات، تطمیعات

برای انصراف از اخذ یارانه

ذهنش را نیالاید

پس از صد سال دیگر در حسابش

مبلغی شاید حدود شصت میلیون – یا کمی کمتر- موجود است

بدان من خود مهندس هستم و ماشین حسابم مارک مرغوبی است

چه می گفتم؟ آهان

صد سال دیگر در حسابش مبلغی شاید حدود شصت میلیون – یا کمی کمتر- موجود است

که با نرخ تورم می تواند با چنین پولی

در آن ایام یک بسته آدامس خوب نعنایی بگیرد

ولی افسوس

دیگر در دهانش هیچ دندانی ندارد کودک فرتوت من آن روز

ببین انگار بابای تو حق دارد

عزیزم، نازنینم، مهربانم، عشق من، شیرین تر از جانم

بیا بگذر

بیا هر یک به تنهایی

مسیر زندگی را طی کنیم عشقم

گناه کودکان بی گناهم چیست؟

درد امروز درد فرهنگه

این مطلب توسط نویسنده‌اش رمزگذاری شده است و برای مشاهده‌ی آن احتیاج به وارد کردن رمز عبور دارید.

ایستگاه

هر دو در ایستگاه بودیم

من با چمدانی در دست

او با دستانی در جیب

ناگاه

تمام ایستگاه رفت و او را با خود برد

و من

در ازدحام کوپه

چه تنها مانده بودم

با احترام به دوست عزیز مرحومم "قیصر امین پور"