تهی چون سبوی ترک خورده

سراپا اگر زرد و پژمرده ایم

ولی دل به پاییز نسپرده ایم

با یاد و احترام به قیصر امین پور و در سالروز سفرش

( سراپا اگر زرد و پژمرده ایم)

زِ رنگِ دو رنگان دل افسرده ایم

پُریم از همه وعده های تهی

تهی چون سبوی ترک خورده ایم

کنون نیستیم از تو اندوهگین

که تنها زِ دست خود آزرده ایم

به جای تراپیست، مالیده ایم

به جای دوا طعنه ها خورده ایم

به ما فخر مفروش ازآن جایگاه

ترا ما سرِ کار آوُرده ایم

و حتی کلیدی که در دست توست

خودِ ما به دست تو بسپرده ایم

من و ما دفاع از وطن کرده ایم

تو چون می زنی لافِ ما بُرده ایم؟

(گواهی بخواهید اینک گواه

همین زخم هایی که نشمرده ایم)

چهل سال کافیست، پایین بیا

ز دوشی که بر آن ترا بُرده ایم

نشستی سَرِ گُرده مان چند گاه

از امروز گُردانِ بی گُرده ایم

ندامت اگر بس، که ما نادمیم

وگر نیست کافی، شکر خورده ایم

دلی پر ز حسرت، سری پر ز کین

(از این دست، عمری به سر برده ایم)

کاوه        ارزروم                  2019/10/30          1398/8/8