خانه بی تو

مـرا خانه بی تو ز زندان بَتَر

بـیا پردۀ دوری از هم بِدَر

ژَگور و حسود و بخیل است چرخ

روا دیده دور از تو ما را سمر

گَـراین داغ هجران تو را هم بسوخت

گـذر بر سر کوی ما کن، گذر

از آن دم که رفتی از آن در برون

رَوَد آب چشمم پِیَت سوی در

نـمازم بهانه ی تو را می کند

دعایم تو هستی، ز شب تا سحر

شَـتا شد چو رفتی و خشکیده ام

بـهارم، برآ تا نشینم به بر

یَـدَه کردی ازاین سرا چون شدی

هـلا رفتی و جادویت کرد اثر

ریاضت کشیدم به هجران تو

خـدا را بیا معجزم را نگر

یـخ جادویت زآتش دل گداخت

اَر این آتش افتد، چه خشک و چه تر

نـهال پلاسیدۀ خشک تن

نـمی سوزد الاّ به آب بصر

مـپنداری از دیده ام غایبی

هـماره خیالت بود در نظر

شعر در غیبت همسر عزیزم سروده شده که برای تقدیم اولین فرزندم به من در بیمارستان بستری بود و موشح بر روی هر دوِ مصاریع فرد و زوج است که موشح مصاریع فرد "مژگان شیرینم" و موشح مصاریع زوج "برگرد به خانه" می باشد