فرصت طلب

اشتهایش نیست، آنگاهی که نیست

سفره گستر، گرسِنِه بینی که کیست

آب نبود، ورنه باشد آشنا

با فنون آب بازی و شنا

صد قبا می دوخت، هر روزی به کار

سوزن خیاط گر بد آشکار

ور که بی بی خانه اندر مانده است

از حیا نبود، ز چادَر مانده است

یا ابابیل است بی آزار؟ هین؟

هم ز کرم باغچه می پرس این

"نفس اژدرهاست، او کی مرده است

از غم بی آلتی افسرده است"